Ο Αλμπέρτο Τζακομέτι († 11 Ιανουαρίου 1966 στο Chur) ήταν Ελβετός μοντερνιστής γλύπτης, ζωγράφος και γραφίστας που έζησε και εργάστηκε κυρίως στο Παρίσι από το 1922. Παρέμεινε προσκολλημένος στη γενέτειρά του, την ορεινή κοιλάδα Bergell- εκεί συνάντησε την οικογένειά του και αφοσιώθηκε στο καλλιτεχνικό του έργο.

Ο Giacometti είναι ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα. Το έργο του είναι επηρεασμένο από τον κυβισμό, τον υπερρεαλισμό και τα φιλοσοφικά ερωτήματα γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση, καθώς και από τον υπαρξισμό και τη φαινομενολογία. Γύρω στο 1935 εγκατέλειψε τα υπερρεαλιστικά έργα για να αφοσιωθεί στις “συνθέσεις με φιγούρες”. Μεταξύ 1938 και 1944, οι φιγούρες είχαν μέγιστο μέγεθος επτά εκατοστών. Σκοπός τους ήταν να αντικατοπτρίζουν την απόσταση από την οποία είχε δει το μοντέλο.

Τα πιο διάσημα έργα του Giacometti δημιουργήθηκαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο- στα εξαιρετικά μακριά, λεπτά γλυπτά, ο καλλιτέχνης πραγματοποίησε τη νέα του εμπειρία της απόστασης μετά από μια επίσκεψη στον κινηματογράφο, στην οποία αναγνώρισε τη διαφορά μεταξύ του δικού του τρόπου θέασης και εκείνου της φωτογραφίας και του κινηματογράφου. Με την υποκειμενική οπτική του εμπειρία, δημιούργησε το γλυπτό όχι ως φυσικό αντίγραφο στον πραγματικό χώρο, αλλά ως “μια φανταστική εικόνα στον ταυτόχρονα πραγματικό και φανταστικό, απτό και απρόσιτο χώρο της”.

Το ζωγραφικό έργο του Giacometti αποτελούσε αρχικά ένα μικρότερο μέρος του έργου του. Μετά το 1957, η παραστατική ζωγραφική πήρε τη θέση της ισότιμα με τη γλυπτική. Η σχεδόν μονόχρωμη ζωγραφική του της ύστερης περιόδου “δεν μπορεί να αποδοθεί σε καμία υφολογική μορφή του μοντερνισμού”, είπε με σεβασμό ο Lucius Grisebach.